Η ομιλία του κ. Αριστομένη Ματσάγγα, στην συγκέντρωση του ΟΜΙΛΟΥ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ:
Αγαπητοί μου
Έχω τη βεβαιότητα ότι το χωριό σας “ δεν θέλει κολαούζο„.
Η ζωή του φαίνεται : στη ζωντάνια των ανθρώπων του , στις χαρές , στις λύπες , στις γιορτές και στα πανηγύρια, στην καθημερινή δραστηριότητα , στα διάφορα στέκια όπου κατοικεί η επικοινωνία και η ευφροσύνη , στην εκκλησία , στο σχολείο και πρόσφατα στη Βιβλιοθήκη του.
Πρόκειται για μια πραγματική γενναιοδωρία της ζωής και των ανθρώπων στην κοινότητα.
Ο Νίκος Κόλλιας το δείχνει με το παράδειγμα του : συγκροτεί μια Βιβλιοθήκη , προσφέρει το έχειν του , από πλησμονή γενναιοδωρίας και αγάπης για την κοινότητα και η κοινότητα ανταποκρίνεται με την αποδοχή της και την αγάπη της ως αντίδωρο .
Αυτό το πάρε - δώσε , στο πλαίσιο μιας εξαιρετικής αγάπης για τον ιδιαίτερο τόπο , αποτελεί δείγμα υψηλής ευαισθησίας και πολιτισμού Κοντός ψαλμός…..
Εκτιμώ ότι η βιβλιοθήκη προσφέρει τη δυνατότητα να αποκαταστήσει , επανορθώσει , την βαθμιαία υποβάθμιση της αναγνωστικής εντιμότητας να ξαναφέρει δηλ. την ανάγνωση και τη μελέτη στην αρχική της κοίτη.
Μοιάζει σατανική σύμπτωση ότι το Κοράνι σημαίνει ανάγνωση και η Βίβλος Γραφή : ο πιστός διάβαζε για να δέσουν τα κόκαλα του , δηλ. για την ολόπλευρη συγκρότηση του .
Η ανάγνωση και η μελέτη αυτού , είχε πάντα ως θεμελιώδη σκοπό , γι’ αυτό και η μύηση των ανθρώπων σ’ αυτήν άρχιζε από πολύ νωρίς , εξ απαλών ονύχων .
Η κοινωνία γνώριζε και γνωρίζει ότι η νεότητα ( από τότε αρχίζει η μύηση στην ανάγνωση και στη μελέτη ) , άσχετα με τις εθνότητες εκπαιδευτικές μέριμνες , δεν πρέπει να υπερτιμάται. Η πλησμονή των πρώτων επαφών με τη ζωή κάνει το νέο κάτι σαν μύστη της αμεσότητας , γι’ αυτό και στη Βίβλο η καρδιά του νέου παρομοιάζεται με τα ίχνη του φιδιού πάνω στην πέτρα
ή τα σημάδια που αφήνει το πέταγμα ενός πτηνού στον ουρανό. Ίχνη και σημάδια που συνήθως αποδεικνύονται αινίγματα μικρής αντοχής.
Γι’ αυτό η κοινωνία θεώρησε ότι η ανάγνωση - μελέτη οδηγεί στην ωρίμανση , συνδέοντας σταδιακά , αλλά άρρηκτα , στενά τη γνώση με την εμπειρία , τη ζωή. Μόνο στα ώριμα χρόνια αρχίζει να γίνεται σαφές ότι όλα είναι δύσκολα για τον άνθρωπο που εγκαταλείπει τα αυτονόητα , την ξερή και στείρα γνώση και χτυπάει γροθιά στο μαχαίρι. Γι’ αυτό και ο Ηράκλειτος , σοφός από τα γεννοφάσκια του , ήξερε να δογματίζει στην αυγή κιόλας αυτού του πολιτισμού : η πολυμάθεια δεν χαρίζει σε κανέναν μυαλό . Αυτή η συζυγία , το ζευγάρωμα , που προανέφερα σε φέρνει στα ίσια, σ’ αυτό που είναι η χαρά και η λύπη της ζωής.
Ο λαός πολύ σωστά βεβαιώνει και βεβαίωνε ότι υπάρχει μια αμαρτωλή σχέση της σπουδής με τη βιασύνη .
Με αυτήν την έννοια η ανάγνωση
- σε συγκροτεί συνολικά , αφού πετάει απ’ έξω κάθε μονομέρεια , προσκόλληση στο επιμέρους και το φανατισμό του σχετικού
- σε κάνει δηλ. φιλάνθρωπο και γενναιόδωρο
- παράλληλα σε κάνει κοινωνό μιας ζωής που, κάπως ουδέτερα ονομάζουμε πολιτιστική κληρονομιά, ενώ στ’ αλήθεια πρόκειται για τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί , εκφράζεται αντιλαμβάνεται τον εαυτό της στο παρόν μια κοινότητα ανθρώπων , δηλ. το ίδιο της το είναι
- αυτή η μετοχή μας επιτρέπει να λέμε “ εμείς „ , να υπάρχουμε συλλογικά και να ξεχωρίζουμε από τους άλλους , να δεχόμαστε τα μηνύματα τους και να αποκρινόμαστε με τα δικά μας μηνύματα.
Κοντολογίς , μιλώντας για την ανάγνωση και την μελέτη δεν προτείνω το πώς θα συντηρήσουμε ορισμένες αξιοσύστατες πρακτικές και συνήθειες αλλά κάτι διαφορετικό : πως θα μείνουν ζωντανές και αμόλυντες στους καιρούς μας ορισμένες βασικές πηγές που εξασφαλίζουν ως τα χρόνια μας τη φυσιολογική ανανέωση και την απέραντη εσωτερική ποικιλομορφία της ευαισθησίας , της καλλιέργειας και του πολιτισμού , δηλ. της ίδιας μας της ανθρωπιάς , ακριβώς όπως ορισμένες φυσικές πηγές εξασφαλίζουν την ανανέωση και την ποικιλομορφία της ζωής μας : αναλογία η οποία έχει επίσης κάτι να μας διδάξει . Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι θα μείνουν ανοιχτοί οι πόροι της ζωής.
Λεοντάρι Θηβών, 23-10-2011